Bunús an Chóta Báistí

Raincoat a tháinig sa tSín. Le linn Ríshliocht Zhou, d'úsáid daoine an luibh “ficus pumila” chun cótaí báistí a dhéanamh chun cosaint a thabhairt i gcoinne báisteach, sneachta, gaoithe agus gréine. Tugtar “coat raincoat” ar a leithéid de chóta báistí de ghnáth. Tá an fearas báistí as dáta imithe go hiomlán sa tuath comhaimseartha, agus tá sé tar éis éirí mar chuimhne buan le forbairt na huaire. Tá an chuimhne doscriosta, a bheidh le feiceáil in ócáid ​​​​ar leith chun teagmháil a dhéanamh le do mhothúcháin, agus beidh tú ag cuimhneamh air go neamhdheonach agus go soiléir. Éiríonn an chuimhne níos luachmhaire le blianta.

Sna ceantair tuaithe sna 1960idí agus 1970idí, bhí an cóta báistí coir ina uirlis fíor-riachtanach chun dul amach agus obair feirme a dhéanamh do gach teaghlach. Ar laethanta na coise tinne, b'éigean do dhaoine aire a thabhairt don uisce sna páirceanna Paddy, na huiscebhealaí a dhíchlocáil timpeall an tí agus na sceitheanna a phlocáil ar an díon...... Is cuma cé chomh trom agus a bhí an bháisteach, chuir daoine ar an báistí i gcónaí, chaith siad an cóta báistí coighir agus chuaigh siad isteach sa stoirm. Ag an am sin, bhí fócas na ndaoine ar shreabhadh an uisce, agus chabhraigh an cóta báistí coighir go ciúin le daoine an bháisteach a bhlocáil ón spéir. D'éirigh an bháisteach níos troime nó níos éadroime, cosúil le saigheada géara, agus bhí an cóta báistí coighir cosúil le sciath a chuir bac ar na saigheada báistí ó lámhach arís agus arís. Roinnt uaireanta an chloig a rith, bhí an cóta báistí coir ar a chúl sáithithe ag báisteach, agus an duine a bhí ag caitheamh an báistí agus an cóta báistí coir ina seasamh mar dealbh sa pháirc sa ghaoth agus rain.

D'éirigh sé grianmhar tar éis báistí, chroch daoine an cóta báistí coighir drenched ar thaobh grianmhar an bhalla, ionas go bhféadfadh an ghrian é a lasadh arís agus arís eile, go dtí go dtriomaigh an cóta báistí coighir agus go raibh an féar nó an snáithín pailme clúmhach. Nuair a tháinig an chéad stoirm báistí eile, d'fhéadfadh daoine an cóta báistí tirim agus te a chaitheamh le dul isteach sa ghaoth agus sa bháisteach.

Bhí “hats báistí Indigo agus cótaí báistí coighir glasa”, i séasúr gnóthach feirmeoireachta an earraigh, daoine ag caitheamh hataí báistí agus cótaí báistí coighir le feiceáil i ngach áit sna páirceanna. Chosain an cóta báistí coighir feirmeoirí ón ngaoth agus ón mbáisteach. Bliain i ndiaidh bliana, fuair na feirmeoirí fómhar torthúil.

Anois, is annamh a bhíonn an cóta báistí coighir agus cuirtear cóta báistí níos éadroime agus níos praiticiúla ina ionad. B’fhéidir, is féidir é a fháil fós i gclóis feirme i limistéir shléibhte iargúlta nó in iarsmalanna i gcathracha, rud a mhúsclaíonn do chuimhne dhomhain agus a ligeann duit frugality agus simplíocht na nglún roimhe seo a athbheoú.